गत भदौ २३ गते जेन्जीहरुले आव्हान गरेको शान्तिपूर्ण प्रदर्शनको माग जायज थियो। तर त्यही प्रदर्शन भित्र घुसपैठ र हिंसात्मक तत्वले प्रवेश गरे जसले अनावश्यक मानवीय क्षति निम्त्यायो — १९ जना विद्यार्थी भाइबहिनीले अमूल्य जीवन गुमाए। यस्तो दुखद घटनाको पूर्ण, निष्पक्ष र पारदर्शी छानबीन हुनै पर्छ; दोषी फेला परेमा तत्कालीन जिम्मेवार निकाय र नेताहरूविरुद्ध कडा कानुनी कारवाही हुनुपर्छ, त्यो कति शक्तिशाली किन नहुन् — त्यसले फरक गर्दैन।

अर्कोतर्फ, भदौ २४ को विनाशकारी घटनालाई तत्कालीन सरकारको मात्र गल्ती ठहर्याएर हल्ला फैलाउनु सही होइन। २४ गते भएको विध्वंसले ५४ जनाको ज्यान लियो; ऐतिहासिक सिंहदरबार, संसद भवन, सर्वोच्च अदालत, अनेकौं प्रहरी कार्यालय र औद्योगिक तथा निजी संरचनामा आगजनी र तोडफोड भयो। प्रहरीमाथि निर्मम आक्रमण र हत्या भएका तथ्यहरु अनदेखा गर्न सकिन्न। यस घटनाका उक्साउने तथा प्रत्यक्ष दोषीलाई कानूनी रूपमा जिम्मेवार ठहर गरिनु आवश्यक छ — जसको दायरा कुनै नाउँ, पद वा राजनीतिक पहिचानले छोप्न सक्दैन।

एक ऐतिहासिक दृष्टान्त याद गर्नुपर्छ — युक्रेनका राष्ट्रपति भोलोदिमिर जेलेन्स्कीको उदय। हास्य कलाकारबाट राजनीतिक भूमिकामा प्रवेश गरेका जेलेन्स्कीले लोकप्रियता र मिडियाको प्रभावले सत्ता हातमा ल्याए; तर आजको युक्रेनले भोगिरहेको विनाश हामी सबैलाई नतासिक बनाउनु पर्ने चेतावनी हो। मिडिया लोकप्रियता र ग्लैमरले मात्र व्यक्तिलाई राष्ट्र नेतृत्वका लागि योग्य बनाउँदैन — नेताहरूको निर्णय र त्यसका दीर्घकालीन प्रभावलाई गम्भीरतापूर्वक हेर्नुपर्छ। युक्रेनको परिघटनाले देखायो कि बाह्य उक्साहट र खराब रणनीतिका कारण देश, युवापुस्ता र सामान्य जनताको भारी मूल्य चुकाउनुपर्छ।

हाम्रो देशमा पनि यस्तै खालका उक्साहट र मिडिया–प्रेरित लोकप्रियता प्रयोग गर्ने प्रयास देखिएका छन्। हिंसा र अराजकता उत्पन्न गर्ने तत्वहरूलाई राजनीतिकरण गर्नु भनेको देशलाई विस्थापित गर्ने जोखिम हो। जेलबाट कैदी उन्मुक्ति, हतियार र गोलाबारुद चोरी, तथा सामाजिक चुचलले सिर्जना गरेको असुरक्षाले देशमा अनियन्त्रित वातावरण निम्त्याउन सक्छ। यसैले युवापुस्ताले सतर्क हुनु जरूरी छ — भावुकता वा सुसज्जित मिडिया सन्देशमा अगाडि नलागेर, तथ्य र दीर्घकालीन परिणामबारे सोच्नु होला।

अन्त्यमा जोड दिन चाहन्छु — सत्यको खोजी र कानुनी प्रक्रियाप्रति हाम्रो विश्वास कायम राखौं। दोषीलाई न्यायको दायरामा ल्याउन डराउनुहुँदैन र निर्दोषलाई जोगाउन पनि समान प्रतिबद्धता आवश्यक छ। देश बचाउने विचारले नै आजको युवा सचेत भएर अग्रसर भए मात्र हामीले दीर्घकालीन सुखी र सुरक्षित नेपाल सुनिश्चित गर्न सक्छौं।

— सज्जन लामा, दोलखा